Farby higieniczne
Obecnie prowadzone badania koncentrują się wokół technologii produkcji i stosowania FARB HIGIENICZNYCH.
Znacząca część prac związana jest z realizacja projektu badawczego Nr UDA- POIG.01.04.00-16-007/11-00 pt. Opracowanie i wprowadzenie na rynek biobójczego preparatu gruntującego, współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju regionalnego.
Powłoki higieniczne mają za zadanie ograniczanie możliwości rozwoju szkodliwych mikroorganizmów w obrębie ścian i stropów oraz na ich powierzchni oraz ułatwienie ich oczyszczenia w trakcie mycia/ dezynfekcji. Cele te osiąga się poprzez wytwarzanie powłok o maksymalnej szczelności i równoczesne wbudowanie w powłokę środków biobójczych. Stosowane obecnie w powłokach higienicznych środki biobójcze można podzielić na dwie zasadnicze grupy. Pierwsza z nich opera się na biobójczych związkach organicznych będących często pochodnymi fenolu np. triclosan. Druga grupa wykorzystuje biobójcze własności srebra. Obydwie grupy mają swoje wady i zalety.
Elementem nowości w proponowanym do badań systemie jest połączenie obydwu grup w ramach jednej powłoki. Zadaniem jonów srebra o stosunkowo dużej mobilności jest penetracja porowatego podłoża gdzie rozwijają się pleśnie przenikające z głębszych warstw ścian. Podsiąkanie kapilarne wody może usuwać jony srebra z porów w związku z czym przewidziano ich uzupełnienie z międzywarstwy srebra metalicznego, która to warstwa jest osadzona na drodze fotolicznego rozkładu soli srebra w trakcie malowania. Mikro-czy też nanowarstewka srebra jest rozpuszczana tylko w sytuacji nadmiernego wzrostu wilgoci w podłożu, co jak wiadomo jest wyprzedzającym, niezbędnym warunkiem rozwoju pleśni („grzybów budowlanych”) dzięki temu powłoka jak gdyby „przewiduje” z wyprzedzeniem wzrost zagrożenia rozwoju pleśni przy wzroście zawilgocenia. Zamknięcie powłoki stanowi szczelna warstwa farby z biocydem organicznym o kontrolowanym stopniu dyfuzji np. triclosanem. Warstwa ta eliminuje wady powłok srebronośnych wynikające z ich fotoczułości prowadzącej do powstawania plam i przebarwień oraz wymywania srebra. Powłoka zewnętrzna osłania metaliczny depozyt srebra. Aktywna biologicznie powłoka nawierzchniowa ogranicza rozwój biofilmów nieporządanych organizmów i ułatwia mycie. W proponowanym systemie mechaniczne uszkodzenie powłoki zewnętrznej lub tez jej niestaranne wykonanie i pozostawienie porów nie prowadzi do natychmiastowej utraty jej funkcji. Oczekuje się, że uszkodzenia te powinny stanowić miejsce koncentracji jonów srebra które będą uwolnione z warstewki metalicznej w trakcie rutynowych operacji mycia i dezynfekcji. Oczywiście sytuacja ta będzie ograniczona czasowo i przestrzenią wielkością dostępnego depozytu srebra. Schemat proponowanego systemu przedstawiono na szkicu 1.
Należy także oczekiwać, że wewnątrz powłoki będzie następowało synergiczne działanie biobójcze jonów srebra, srebra metalicznego i organicznych związków bioaktywnych. Przypuszczenie to ma jednak jak na razie charakter hipotezy i wymaga walidacji na drodze badań laboratoryjnych i testów przemysłowych.
W ramach zrealizowanych dotychczas prac, przeanalizowano mechanizm działania powłok BIOSAN na bazie triclosanu jako substancji aktywnej. PRZECZYTAJ…
Opracowano także grunt srebronośny o nazwie handlowej GRUNT AG o następującej charakterystyce technicznej. PRZECZYTAJ…